กะพ้อ ๓ หมายถึง น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
น. ส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างศีรษะช้าง, กระพอง ตระพองหรือ ตะพอง ก็ว่า.
[-เพฺรา] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ocimum tenuiflorum L. ในวงศ์Labiatae กลิ่นฉุน ใช้ปรุงอาหาร พันธุ์ที่กิ่งและก้านใบสีเขียวอมแดงเรียก กะเพราแดง ใช้ทํายาได้, พายัพเรียก กอมก้อ.
ดู หนอนตายหยาก (๑).
ดู ม่ง ๑.
น. ชื่อไม้ล้มลุกขนาดเล็กชนิด Eclipta prostrata L. ในวงศ์Compositae ขึ้นอยู่ทั่วไป ลําต้นสีม่วงคล้ำ ใบเขียวมีขนคายดอกสีขาว ใช้ทํายาได้, กะเม็งตัวเมีย หรือ คัดเม็ง ก็เรียก.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Wedelia chinensis (Osbeck) Merr.ในวงศ์ Compositae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ทอดลําต้นและออกรากตอนโคน ใบคาย ดอกสีเหลือง ใช้ทํายาได้.
น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Uncaria gambier Roxb. ในวงศ์Rubiaceae ใบและกิ่งหมักแล้วนําไปสกัดได้สารที่เรียกว่าสีเสียด ใช้ทํายาได้.